Jedyny Taki dzień 💍😍

Ojej, ale mnie tu nie było...I w sumie nie wiem czy ktokolwiek to jeszcze przeczyta, jednak poczułam potrzebę podzielenia się tym z Wami. 

17 września tego roku po 11 już chyba latach z moim P. nasz status związku ku zaskoczeniu wielu osób diametralnie się zmienił na ,,narzeczeni", a nawet ,,narzeczeni z ustaloną datą ślubu". Od wielu lat wysłuchaliśmy od rodziny i znajomych, że już czas ,,a kiedy wy?"  Wiele osób namawiało P na zakup pierścionka i sprzedawało coraz to bardziej skomplikowane pomysły na zaręczyny. Ja natomiast miałam wiele różnorodnych etapów w swoim życiu, raz chciałam i byłam gotowa, raz zupełnie wiedziałam, że jeszcze do tego nie dorosłam. W żadnym jednak momencie naszego związku nie napierałam na P aby to zrobił czy też nie. Miałam raczej poczucie, że on sam jeszcze tego nie wie, nie wie na pewno. 

Nie wiem czy zainteresuje Was to jak to wyglądało, jednak dla mnie było to coś baaardzo wyjątkowego i godnego wspomnień. Na nasz długo wyczekiwany wspólny urlop oczywiście pojechaliśmy w Tatry. Pogoda wyśmienita, klimat gór nie do opisania, nasza wspólna pasja i długo wyczekiwany szczyt Świnica. Chciałam tam wejść już podczas samotnego wyjazdu w lipcu, jednak P się uparł, że to szczyt, który musimy zdobyć razem po raz pierwszy. Dzień cudowny, łapałam pod powieki te cudowne widoki, chłonełam w płuca górskie powietrze, nic nie przewidując. Szczyt zdobyty, satysfakcja ogromna, schodzimy. P standardowo przy schodzeniu ma szybsze tempo, więc pomyka w przodzie co jakiś czas czekając na mnie, ja schodze bardzo ostrożnie, zeby się nie potknć. Idę i standardowo patrzę, że P czeka, więc trochę przyspieszając idę do niego. I wtedy on każe spojrzeć mi dookoła jak pięknie i pyta czy co roku będziemy tu wracać, oczywiście trochę zaskoczona jakąś dziwną niezręcznością tej chwili po twierdzącej odpowiedzi chciałam iść dalej. A tu  pierścionek i deklaracja na całe życie. Kurczę płakałam ze szczęścia i byłam bardzo zaskoczona. Ja naprawdę nie mogłam w to uwierzyć, 11 lat razem, rok przerwy i zaręczyny, decyzja na całe życie. Mamy już też datę.

Dajecie znać proszę jak wyglądały wasze zaręczyny? Albo jakbyście chcieli by wyglądały? Co sądzicie o namawianiu faceta żeby już się oświadczył? 

P.S mam ogrom dylematów czy już jestem gotowa, czy to normalne?

Pozdrawiam.



Łowcy Galerianek

Kochani chcę na gorąco podzielić się z Wami sytuacją z przed kilku minut. Może dzięki temu moje zdenerwowanie opadnie, a dla Was waszych córek będzie to rodzaje przestrogi. Do rzeczy...
Jak wyglądam wiecie, mam 27 lat prawie a ta sytuacja w ciągu tego roku przydarzyła mi się już drugi raz w Galerii Handlowej. Dziś podczas przeglądania rzeczy w którymś z sieciówek już nawet nie wiem jaki to był sklep, bo myślałam, że ze złości wyparuje w powietrze. Podszedł do mnie facet myślę ok 40 lat (widziałam jak wcześniej mierzył mnie wzrokiem od góry do dołu i z powrotem) i pyta czy mam może już 16 lat i czy ten plecak to dlatego, że chodzę do szkoły i czy może mam ochotę na dofinansowanie za małą przyjemność. Fuj!!! Od razu odskoczyłam od niego na dwa metry i mówię chłopie odsuń się ja mam 27 lat i nienawidzę takich obleśnych typów jak ty!!! Na co on wgl się nie zniechęcając namawia mnie na nowy ciuch, rany jakie to było obleśne. Poruszony tym, że mu ubliżam mówi, taka fajna dupa a taka wiejska. SZOK!!! Podobną sytuację miałam w tamtym roku wiosną przed galeria gdzie facet dużo starszy zaproponował mi pomoc w utrzymaniu na studiach. Skąd to się bierze i do czego ten świat zmierza!!! Mierzi mnie na myśl, że jakaś dziewczynka mogła by to zrobić za ubranie z sieciówki. Kochani uważajcie i rozmawiajcie ze swoimi dziećmi, bo Ci kolesie są naprawdę bardzo nachalni i nie wiadomo co przyjdzie im do głowy.
Pozdrawiam.

P.S ale jestem wkurzona, mogłam go kopnąć za to!

Wiosna 🌸🌸🌸

Kochani ,,pif paf" i mamy kalendarzową wiosnę. Mega się cieszę jak chociaż w weekend wpadnie już jeden cieplejszy dzień, kiedy można pójść na spacer czy przysiąść na ławce w parku😍  Oczywiście wiosną nie można zapomnieć o aktywności fizycznej, już nie mogę się doczekać kiedy wyciągne rower i rolki. Oby z każdym dniem słoneczka było coraz więcej, wtedy jest zupełnie inna energia do życia. Przesyłam kilka zdjęć z ostatniego czasu u mnie...
Dajcie znać proszę jak wy rozkwitacie na wiosnę?✌🌸

Szczęśliwy powrót Klakiera😽

Kochani dziś szczególny dzień, niespodzianka, która jak dla mnie jest po prostu cudem. Mianowicie naszego domownika kota rasy Maine Coon Xaviera już Wam przedstawiałam. Tego cudownego rudzielca wzięliśmy do rodziny po tym jak nasz poprzedni kotek wyszedł z domu pewnego dnia i po prostu nie wrócił. Klakier to kot tzn,,dachowiec" dostałam go od koleżanki z pracy. Byliśmy bardzo z nim związani dlatego jego zaginięcie mocno przeżywaliśmy z Piotrusiem. Od tamego momentu minęły prawie dwa lata. Dziś dzień jak codzień nagle otwieram drzwi i jak gdyby wyszedł wczoraj wbiega nasz Klakier i od razu biegnie do misek z jedzeniem, które niezmiennie stoją w kuchni. Naprzemiennie je i wita się, ociera, cieszy. Z góry zszedł w międzyczasie Xavier żeby zobaczyć co się dzieję. To dwa samce wykastrowane, zazdrość jest ogromna, fukają na siebie i nie wchodzą na swoje terytorium. Mam nadzieję, że w najbliższych dniach się dogadają😉 w sumie muszą, są rodziną. Nie wiem gdzie był i jak zdołał wrócić, jest grubiutki, troszkę przybrudzony i dwa lata starszy, ale cieszę się, że aż z emocji nie mogę spać tylko patrzę jak śpi😍

Dajcie znać czy słyszeliście o podobnych sytuacjach albo wiecie gdzie mógł być przez te dwa lata?
Poniżej zdjęcia z dziś po powrocie i te sprzed zaginięcia😘
P.S ale jestem podekscytowana😍

2015r:

Czas się wyleczyć...

Kochani, zawsze na mojej twarzy był uśmiech, ogromny power do życia. Ostatnie wydarzenia trochę namieszały mi w życiu. Prośba do Was, żebyście nigdy nie zagubili swoich ideałów...